Przeskocz do treści

Do poczytania

#RozmawiajReaguj 

Nie wybaczysz sobie

ZAGROŻENIA W INTERNECIE - zapraszamy do zapoznania się z poniższymi informacjami

 

 

STOP PRZEMOCY - zapraszamy do zapoznania się z poniższą ulotką

 

 

 

Zachęcamy do zapoznania się z listem

Ministra Zdrowia dotyczącego
przeprowadzanych bilansów zdrowia dzieci i młodzieży.
Raport dla nauczycieli, rodziców i ich dzieci z badania Urzędu
Komunikacji Elektronicznej z dnia 8 lutego 2022 roku.
Znajomość zasad bezpiecznego korzystania z Internetu przez dzieci.
8 lutego 2022 r. Urząd Komunikacji Elektronicznej opublikował wyniki
najnowszych badań (listopad 2021 r.) w zakresie funkcjonowania rynku
usług telekomunikacyjnych oraz preferencji konsumentów
przeprowadzonych wśród dzieci i ich rodziców oraz nauczycieli.
Badania dotyczyły następujących obszarów:
* nauka zdalna,
* telefonia komórkowa,
* korzystanie z Internetu,
* negatywne zjawiska w Internecie,
* Internet w szkole,
* gry komputerowe,
* wpływ COVID-19 na rynek telekomunikacyjny.
Opublikowane badania dostarczają wielu cennych informacji, w obrębie
wyżej wspomnianych obszarów - również dla nauczycieli, bo to oni
przygotowują dzieci do pracy i życia społecznego.

Przemoc w rodzinie – to jednorazowe albo powtarzające się zamierzone i wykorzystujące działania lub zaniechania przeciw członkom rodziny, naruszające ich prawa lub dobra osobiste, a także powodujące cierpienia i krzywdy moralne.

Cechy charakterystyczne przemocy:

Intencjonalność – zamierzone działanie mające na celu kontrolowanie i podporządkowanie ofiary.

Dysproporcja sił – w relacji jedna ze stron ma przewagę nad drugą.

Naruszanie praw i godności drugiej osoby – np. prawo do nietykalności fizycznej.

Powodowanie bólu i cierpienia – sprawia, że ofiara ma mniejszą zdolność do samoobrony.

 

Rodzaje przemocy

Przemoc fizyczna – jest intencjonalnym zachowaniem, niosącym ryzyko uszkodzenia ciała czy uszczerbku na zdrowiu.

Przemoc psychiczna – niszczy poczucie własnej wartości i godności.

Przemoc seksualna – wymuszanie pożycia seksualnego, nieakceptowanych zachowań seksualnych lub innych czynności seksualnych. Przemoc ta współwystępuje z fizycznym i psychicznym znęcaniem się, groźbami użycia siły lub emocjonalnym szantażem.

Zaniedbywanie -niezapewnienie lub uniemożliwienie zaspokojenia potrzeb osobie zależnej.

Przemoc ekonomiczna – odbieranie zarobionych pieniędzy, uniemożliwianie podjęcia pracy zarobkowej, niezaspokajanie podstawowych potrzeb rodziny, itp.

 

Cykle przemocy

Faza narastającego napięcia – narastanie sytuacji konfliktowych. Napięcie nie opada, pomimo podejmowanych przez ofiarę prób złagodzenia czy rozwiązania konfliktu. Zaczyna pojawiać się agresja.

Faza ostrej przemocy – następuje wybuch agresji, sprawca staje się gwałtowny, wywołuje awanturę , stosując różne formy przemocy. W tej fazie najczęściej następuje interwencja, ofiary decydują się wezwać pomoc.

Faza miodowego miesiąca – faza skruchy i okazywania miłości. Sprawca zaczyna dostrzegać to, co się wydarzyło. Próbuje załagodzić sytuację, przeprasza, obiecuje poprawę, staje się uczynny i miły, próbuje przekonać ofiarę, że to się więcej nie powtórzy. Ofiary wierzą, bo w głębi serca tego pragną. Sprawca nie jest w stanie długo wytrzymać w takiej roli. Znów narasta napięcie i wszystko zaczyna się od nowa. W tej fazie ofiary często rezygnują z wcześniej podjętych działań, wycofują zeznania, itp.

 

PRZEMOC WOBEC DZIECKA

Przemoc fizyczna – np. popychanie, szarpanie, bicie, policzkowanie.

Przemoc psychiczna (emocjonalna) – poniżanie, wyśmiewanie, zawstydzanie, traktowanie bez szacunku, czytanie korespondencji, SMS-ów, pamiętników, wyzywanie, używanie obraźliwych słów. Przemoc psychiczna może występować samodzielnie, ale zawsze też towarzyszy innym formom przemocy.

Przemoc seksualna – uprawianie seksu przy dziecku, narażanie go na kontakt     z pornografią, umożliwianie mu oglądania jej, obnażanie się, dotykanie, molestowanie, gwałt. Każda czynność, która prowadzi do satysfakcji seksualnej sprawcy.

Zaniedbanie – fizyczne (niedożywienie, ubranie niestosowne do pory roku, nieleczenie chorób, brak odpowiedniej opieki, narażanie na utratę zdrowia lub życia, niezwracanie uwagi na potrzeby dziecka), emocjonalne (brak miłości, troski, opieki, chłód, odrzucenie, stawianie dziecku zbyt dużych wymagań, ograniczanie jego rozwoju).

 

ZAKAZ BICIA DZIECI

Zmiana ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie wprowadziła także prawny zakaz bicia dzieci.

  • Osobom wykonującym władzę rodzicielską oraz sprawującym opiekę lub pieczę nad małoletnimi zakazuje się stosowania kar cielesnych!
  • Zakaz ten wynika wprost z art. 961 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego.
  • Stosowanie kar fizycznych wobec dzieci jest naruszeniem władzy rodzicielskiej.

 

GDZIE SZUKAĆ POMOCY?

Można zwrócić się o pomoc do pracownika socjalnego, pedagoga szkolnego,    wychowawcy, dzielnicowego, lekarza rodzinnego, członka gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych. Uzyskamy informację, poradę i niezbędną pomoc.

W sytuacjach nagłych, wymagających szybkiej interwencji wzywamy policję, dzwoniąc pod numer alarmowy 112 lub 997.

Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Brzesku, ul. Adama Mickiewicza 21

tel.  (14) 66 31 583  http://mops.brzesko.pl

Pomoc znajdziemy również:

  • Rzecznik Praw Dziecka, Warszawa, ul. Przemysłowa 30/32,

tel. (22) 583 66 00,  www.pomoc.rpo.gov.pl, Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka, tel. 800 12 12 12

  • Centrum Praw Kobiet, Warszawa ul. Wilcza 60/19, tel. (22) 622 25 17 cpk.org.pl
  • Centrum Praw Ojca i Dziecka, tel. 508 333 669, prawaojca.org.pl
  • Fundacja „Dzieci niczyje”, Warszawa, ul. Katowicka 31, tel. (22) 616 02 68 fdn.pl, telefon zaufania dla dzieci i młodzieży: 116111
  • Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie „Niebieska Linia”. Oferuje pomoc psychologiczną i prawną osobom doznającym przemocy       i świadkom przemocy w rodzinie poprzez:
  • Poradnię Telefoniczną dla Osób Pokrzywdzonych Przestępstwem –

tel. 22 668 70 00

  • Poradnię Telefoniczną dla Osób Dorosłych w Kryzysie Emocjonalnym

tel. 116-123 (połączenie bezpłatne).

Stronę internetowa www.niebieskalinia.pl

RODZINA TO ŚRODOWISKO WYCHOWAWCZE DZIECKA

Rodzina jest grupą społeczną, która dążąc do wspólnych celów stanowi pewnego rodzaju odrębną całość. Ta odrębna całość zachowuje swą identyczność mimo zmiany osobowego składu. Wzajemne kontakty członków rodziny stwarzają szereg trwałych ujednoliceń w zachowaniu.

Wpływy i oddziaływania rodziny dokonują się w tym okresie, gdy człowiek jest szczególnie podatny na wpływy i oddziaływania środowiska, a ich rezultaty są wówczas szczególnie trwałe. We wczesnych okresach rozwoju człowieka rodzina jest właściwie jedyną grupą wpływającą i oddziałującą na niego bezpośrednio.

W rodzinie tworzą się pierwsze więzi psychiczne, rodzą się uczucia. Dziecko uczestniczy w jej życiu, poznając wzory zachowań, normy i zasady postępowania społecznego, przyswajając sobie wiedzę o otaczającym świecie. Rodzice są pierwszymi ludźmi, których poznaje. Do nich wysyła pierwsze sygnały, oni są jego przewodnikami w początkach wędrówki przez świat.

Każda rodzina ma swoje zwyczaje, nawyki, tradycje. Rodzina w sposób naturalny wprowadza dziecko w świat kultury, uczy obcowania z innymi ludźmi, przekazuje ważne w społeczeństwie wartości. Droga życiowa człowieka, sukces i szczęście osobiste w dużej mierze zależą od tego, jak został przygotowany do życia przez rodzinę.

Miejsce dziecka w rodzinie zależne jest od tego, jaka to rodzina, jakie miejsce dziecku przeznacza. A możliwości jest wiele – wiążą się one z poziomem kulturalnym i moralnym ludzi tworzących małżeństwo, z ich potrzebami, z ich aspiracjami, planami życiowymi. Ma na to wpływ i religia, i obyczaje panujące w danym środowisku, i tradycje, i struktury psychiczne potencjalnych rodziców. Mają wpływ także moment i okoliczności przyjścia dziecka na świat.

Środowisko rodzinne powinno zaspakajać podstawowe potrzeby dziecka – poczucie bezpieczeństwa, potrzebę miłości, uznania, łączności i solidarności – więzi z rodzicami. Dziecko powinno czuć, że jest akceptowane i kochane – jest to czynnik tak samo niezbędny do prawidłowego jego rozwoju, jak odpowiednie żywienie, świeże powietrze czy szczepienia i higiena ciała.

Wzajemne kontakty między dzieckiem a rodzicami zależą od wielu czynników, takich jak: postawy rodzicielskie, wiek i wykształcenie rodziców, cechy ich osobowości oraz normy wychowawcze charakterystyczne dla danej kultury. W wieku przedszkolnym, kiedy układ nerwowy dziecka jest szczególnie wrażliwy i podatny na frustrację, niewłaściwe postawy rodzicielskie, jak również nadmiernie autokratyczny czy też zbyt liberalny styl wychowania mogą spowodować zaburzenia i trudności w przystosowaniu się dziecka do nowego środowiska. Dzieci otoczone nadmierną opieką rodziców albo też wychowywane zbyt tolerancyjnie są zazwyczaj infantylne i nie potrafią nawiązać pozytywnych kontaktów z rówieśnikami.

Małe dziecko wychowuje się poprzez naturalne uczestniczenie w życiu rodziny i najbliższego otoczenia, z którym styka się na co dzień. Rodzina jest dla dziecka pierwszą szkołą uczuć i stosunku do otoczenia. Dostarcza pierwszych wzorów do naśladowania, które małe dziecko przyjmuje bezkrytycznie i bez refleksji, przyswaja sobie sposoby zachowania, reagowania i postępowania w zależności od rodzaju doświadczeń, czerpanych z codziennych kontaktów z matką, ojcem, dziadkami i rodzeństwem. Tak więc w rodzinie dziecko uczy się lub przyswaja podstawowe normy społeczne, etyczne odgrywające duże znaczenie w kształtowaniu jego systemu moralnego w dorosłym życiu.

We współczesnym świecie zauważamy wiele zmian, które wywierają wpływ na funkcjonowanie zarówno przedszkola, jak i rodziny. Dokonujące się przemiany społeczno-ekonomiczne i edukacyjne implikują przeobrażenia w obrębie wspomnianych środowisk wychowawczych, nie zawsze dla nich korzystne.

Rodzina najtrwalej kształtuje osobowość dziecka poprzez systematyczność i ciągłość swych wpływów oraz więzi emocjonalne łączące ich członków. Naukowcy prowadzący badania familiologiczne w naszym kraju donoszą, że ogólna kondycja współczesnej rodziny polskiej na tle trendów światowych jest stosunkowo dobra, trzeba mieć jednak świadomość dotykających ją rozlicznych słabości i zagrożeń. (Z.Dąbrowska-Caban,1999). „Rodzina współczesna znajduje się pod naporem wielu czynników zewnętrznych, które wpływają na jej gwałtowne, wielorakie przemiany. Jedne z nich wywierają wpływ pozytywny i polepszają jej warunki życia (postęp techniczny, osiągnięcia medycyny), inne zaś powodują jej dezintegrację i dezorganizację; naruszają podstawowe normy rodzinne regulujące funkcjonowanie rodziny i jej członków w samej rodzinie i poza rodziną”. (Z. Tyszka, 1991,s.2).

W obszernej literaturze poświęconej problematyce rodzinnej wskazuje się na liczne symptomy rysującej się sytuacji kryzysowej w rodzinie, mimo iż ona sama wciąż postrzegana jest w naszym społeczeństwie jako jedna z najwyższych wartości. (Z.Tyszka,1991;H.Cudak,1995).

Najczęściej wymieniane słabości i zagrożenia współczesnej rodziny, których znajomość jest niezbędna nauczycielom do właściwego planowania procesu współdziałania to:

  • Wyraźne osłabienie więzi emocjonalnych miedzy członkami rodziny (zwiększenie dystansu psychicznego miedzy małżonkami, rodzicami i dziećmi, poczucie osamotnienia), co znacznie pogarsza warunki socjalizacji rodzinnej (brak umiejętności ujawniania i okazywania uczuć osobom najbliższym) (Z.Tyszka,2000; Z.Dąbrowska-Caban,1999);
  • Dezintegracja w oddziaływaniach wychowawczych rodziny, której źródeł upatruje się w pluralizmie wartości, norm i wzorców postępowania, braku jasno określonego wzorca życia rodzinnego, malejącym autorytecie rodziców, bezkrytycznym powielaniu zachodnich stylów życia, nienadążaniu rodziny za gwałtownymi przemianami społeczno-gospodarczymi i politycznymi (Z.Tyczka,2000; H.Cudak,1995);
  • Niski poziom kultury pedagogicznej rodziców, co przyczynia się do powstania trudności wychowawczych: między innymi słaba znajomość potrzeb i zainteresowań własnego dziecka, braki w wiedzy z zakresu jego psychofizycznego rozwoju oraz metod oddziaływania wychowawczego, niska świadomość celów wychowania i konieczności współdziałania z instytucją wspomagającą rozwój dziecka itp. Dotyczy to szczególnie rodzin niewydolnych wychowawczo i patologicznych, częściej też rodziców o niskim poziomie wykształcenia, bardziej ojców niż matek (H.Cudak,1995; M.Grochociński,1986);
  • Niekorzystne proporcje udziału matek i ojców w opiece i wychowaniu dzieci, ze wskazaniem na zbyt małe zaangażowanie ojców, co tylko częściowo tłumaczyć można pracą zawodową (Z.Dąbrowska-Caban,1999; M.Grochociński, 1986);
  • Coraz większy, często niekontrolowany, wpływ mediów (telewizja, komputer, Internet) na wychowanie młodego pokolenia, co ogranicza bezpośrednie kontakty rodziców z dziećmi, wypiera aktywne formy wspólnego spędzania czasu wolnego i inne kontakty z kulturą, odrywa od rzeczywistego życia , kreując sztuczny świat medialny z własnymi wzorcami do naśladowania (Z.Dąbrowska-Caban,1999; G.Miłkowska-Olejniczak,2001);
  • Pogorszenie warunków życia i sytuacji finansowej szczególnie rodzin pracowniczych i ubożenie znacznej części rodzin związane bezpośrednio ze zjawiskiem bezrobocia, co niekorzystnie odbija się na jakości realizacji w tych rodzinach funkcji materialno-ekonomicznej i in. (np. ograniczenie wydatków na kulturę). ( Z.Tyszka,1990);
  • Przeciążenie rodziców pracą zawodową – jako konsekwencja pogarszającej się sytuacji materialnej niektórych rodzin. Podejmowanie dodatkowych prac zarobkowych oraz aktywność zawodowa kobiet ograniczają czas poświęcany przez rodziców własnym dzieciom: „…obserwuje się tendencje do zawężania zadań związanych z opieką i wychowaniem na rzecz podtrzymywania lub podnoszenia poziomu warunków bytowych rodziny” (A.Szuman, 1993,s.24);
  • Nietrwałość współczesnej rodziny, rosnąca liczba rozwodów, rodzin niepełnych i zrekonstruowanych ze specyficznymi problemami emocjonalnymi i wychowawczymi. Nasilenie konfliktów wewnątrzrodzinnych i dezintegracja rodziny prowadzą do pogorszenia atmosfery wychowawczej w domach, której jakość decyduje o efektywności działań wychowawczych rodziców (Z.Tyszka,2000; H.Cudak,1995);
  • Wzrost liczby rodzin niewydolnych wychowawczo i patologicznych, które negatywnie wpływają na kształtowanie osobowości dziecka (Z.Tyszka,2000)

Rzeczywistość społeczno-gospodarcza nie sprzyja zatem sprawnemu funkcjonowaniu rodziny i właściwemu wypełnianiu przez nią funkcji wychowawczych.

*Artykuł na podstawie: https://p16.zory.pl/artykuly-dla-rodzicow/przemoc-w-rodzinie/?fbclid=IwAR1SiTdBvjmSZn9sJQnDYhBExw0zIt9u2sexOn7XHupn-afwfNl2wmOgbcM

Ebook - Koronawirus- Fundacja Kraina Zdrowia

Broszura - Dzieci w wirtualnej sieci 2021

  1. Co mówią rysunki Twojego dziecka.
  2. Dojrzałość szkolna.
  3. Dzieci, książki i dorośli.
  4. Inteligencja Twojego dziecka.
  5. Jak rozwijać kreatywność dziecka.
  6. Jak rozwijać zdolności matematyczne u dziecka.
  7. Jak zachęcić dzieci do współpracy.
  8. Nauka programowania. Czemu warto...
  9. Prawidłowy rozwój mowy u dziecka.
  10. Rady dla rodziców.
  11. Zabiegana codzienność.

 

Skip to content